Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Υπνόσακος

Χθες κοιμήθηκα σε έναν υπνόσακο. Χθες κοιμήθηκα κάτω από τα πολλά πολλά αστέρια, χθες θυμήθηκα πως ήρθε η εποχή που τραγουδούν πάλι τα πουλιά.
Κι η νύχτα ήταν όμορφη κα μύριζε ερχομός καλοκαιριού κι ήρθανε τα χελιδόνια και φεύγουνε τα κρύα βράδια. Κι εγώ πάλι σκεφτόμουν και σκεφτόμουν, αν είμαστε αεικίνητα πουλιά και πετάμε στα όνειρά μας κι αν μας προσγειώνουν οι φόβοι μας. Κι ανοίγουμε διάπλατα φτερά σε ό,τι ποθούμε κι αγαπάμε κι είναι ο δικός μας ο νότος, ετούτη η Ιθάκη. Πάμε ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί που γίνεται ο παλμός διπλός. Κι άλλοτε μας κρατάει σφηνωμένους ένας φόβος κι άλλοτε γυρνάμε στη γη με πληγές. Κι είναι βαρίδι να φοβάσαι κι είναι δαιμόνιο να τρομάζεις.

Είναι χελιδόνια που τα βαραίνει ο φόβος κι είναι χελιδόνια που πετούν μακριά. Αν τα δεις, να τους ψιθυρίσεις να πετάξουν. Τους φόβους τους έπνιξε μία παλιά, πηγαία δύναμη, πως τα πόδια πατούν στη γη και λίγο αιωρούνται, πως τα πόδια φτιάχτηκαν ώσπου να μάθεις να πετάς.

Τον υπνόσακο σου πάρε, απόψε θα πετάξουμε στις σκέψεις σου μαζί.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου