Εγώ είμαι η Μαρία

Έχω πολλά να πω. Και γενικά τα λέω. Μιλάω και μιλάω και μπορεί ώρες ώρες να θες να μου κλείσεις με χαρτοταινία το στόμα, γιατί θα πω τη γνώμη μου και θα την υποστηρίξω. Και όταν διαφωνήσω μαζί σου, θα επιχειρηματολογήσω με τρόπο που ακόμη κι αν ντρέπεσαι να το πεις, μάλλον θα πειστείς. Κι αν όχι όμως θα με παραδεχτείς. Και θα σε παραδεχτώ κι εγώ σαν άξιο συμπαίκτη.

Έχω να σου πω για τόσα, για μελωδίες, για ταινίες, για βιβλία και για παράδοξα του μυαλού, για δικές μου χαζές αμπελοφιλοσοφίες. Έχω να σου πω και για τη ζωή που έχω ζήσει και σίγουρα για αυτή που έχω φανταστεί. Μπορώ να σου περιγράφω με τις ώρες και να ζεις μέσα από την αφήγησή μου. Για τα ταξίδια με τρένα, αεροπλάνα και πλοία και για τα άλλα, εκείνα του μυαλού, αυτά που σε αφήνουν μη σώο και μη αβλαβή.

Μπορώ όμως και να σιωπήσω και να αναμένω να ακούσω πού θέλεις να παρέμβεις. Ίσως με μαγέψεις λίγο, αλλά δεν ξέρω αν θα στο πω. Ίσως σε κοιτάξω με κάποιο ιδιόρρυθμο βλέμμα που δε θα ελέγχω αλλά θα νιώσεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ή θα καταλάβεις από αυτό τι σκέφτομαι. Ή που θα σε χειραγωγήσω να πιστέψεις αυτό που θέλω.

Θα ακούσω τότε για σένα, γιατί θέλω να σε μάθω. Γιατί μου αρέσουν οι άνθρωποι, μου αρέσει να τους περιεργάζομαι, να αφιερώνομαι στο να τους ανακαλύπτω, να τους ψυχολογώ. Θα παρατηρήσω μία λεπτομέρεια, μία ανόητη λεπτομέρεια και με αυτή θα σε κρατήσω στη σκέψη μου. Και να ξέρεις, τα θυμάμαι όλα.

Σίγουρα θα σκοντάψω κάπου, σίγουρα κάποια στιγμή θα λογομαχήσουμε, γιατί είμαι φύσει αντιδραστικό ον, σίγουρα θα παλεύεις να καταλάβεις με τι έχεις να κάνεις.

Θα σου πω και για τα μικροσκοπικά, τιποτένια πράγματα που με κάνουν χαρούμενη. Και θα στα λέω χαζοχαρούμενα, γιατί θα τα ζω καθώς θα σου τα απαριθμώ. Ίσως σε κάνω να τα δεις κι εσύ. Θα σου πω όμως και για εκείνα τα μεγάαααλα, εκείνα που με τρελαίνουν, αυτά που με τρώνε μέσα μου και τα διεκδικώ μεθοδικά και παθιασμένα. Ενδιάμεσα πιθανόν να σου σιγοτραγουδήσω ή να κάνω μία γερή παύση, για να οργανώσω αυτό το χαοτικό εγκεφαλικό δίκτυο νευρώνων. Μπορεί να σε ταπώσω με μία τετραγωνισμένα κυβική θεωρία πραγματικότητας ή να σε θολώσω με κανένα τετράστιχο από κάποιο ποίημα που μου έχει κολλήσει. Ίσα που να με πεις ψευτοκουλτουρέ και να κράξεις το λογαριασμό μου στο ίνσταγκραμ. Ίσα που να καταλάβεις ότι μάλλον είμαι επικίνδυνη. Ή τρελή. Ή και τα δύο.

Αν νιώσω όμορφα δίπλα σου, μπορώ να μοιραστώ μαζί σου τις μεγάλες μου ιδέες και τις μεγαλύτερές μου αυταπάτες. Μπορεί πάλι να φοβηθώ και να αιωρούμαι μεταξύ συνειδητού, υποσυνείδητου κι ασυνείδητου. Ίσως να σου ψιθυρίσω κι εκείνα τα όνειρα, τα λίγο σμαραγδένια, αυτά που δεν τα λες σε πολλούς. Γιατί είναι μεγαλεπήβολα ή γιατί είναι για γέλια.

Κι αφού θα κουραστώ να σου μιλάω, θα σκεφτώ να πάρουμε καφέ και να σε πάω στα λημέρια μου. Να σου δείξω τη δική μου ομορφιά, τη δική μου ευαισθησία. Θα σε αφήσω να την αισθανθείς ελλείψει αισθήσεων. Ίσως σου κλείσω και τα μάτια, για να νιώσεις. Το να δεις είναι το εύκολο. Εγώ τα εύκολα τα βαριέμαι. Κι ίσως και σε αυτά να είμαι αδιάφορη.

Αν σε κουράσουν τα χείλη μου, θα σωπάσω. Το να μοιράζεσαι τις σιωπές είναι αξιότερο από το να μοιράζεσαι τα λόγια.

Ξέρεις πως η ερώτηση που συχνότερα απαντάται με ψέματα είναι το «τι σκέφτεσαι»; Θα αναρωτηθώ τι σκέφτεσαι, θα θέλω λίγο μέσα μου να μάθω, αλλά η αλήθεια είναι πως δε με νοιάζει και τόσο. Δηλαδή να, είτε σε εντυπωσίασα είτε σε εξέπληξα είτε σκέφτηκες να σηκωθείς να (δια)φύγεις, μικρή σημασία έχει. Τόση δα. Απλό εε; Ναι, είναι.

Εγώ είμαι η Μαρία. Εσύ είσαι κάποιος.

Θα περπατούσα δίπλα σου. Θα περπατήσω δίπλα σου. Ίσως μου πιάσεις το χέρι. Ίσως το τραβήξω απότομα. Θα χαμογελάσω και θα με συγχωρήσεις. Χαμογελάω συχνά να ξέρεις. Έτσι θα σε καταφέρω. Ή έτσι θα καταλάβεις πού έχεις μπλέξει.

-Γοητεία είναι να ακούς «ναι» ως απάντηση, χωρίς να έχει τεθεί συγκεκριμένη ερώτηση.

-Θα μείνεις;

-Πάλι ναι.